*Met jou rust en geduld verricht je wonderen bij Marit. Dankjewel.
*Joyce stelde Zaar op haar gemak, gaf haar ruimte en liet haar haar zelf zijn.
Van een afwachtende houding ging ze al snel over naar zelfvertrouwen, ze straalde helemaal.
Je hebt haar haar kwaliteiten echt laten zien en ervaren.
Echt een prachtig cadeau! Deze ervaring vergeten we zeker niet meer.
Dankjewel Joyce.
*Mijn complimenten dat je Joris zo snel kunt lezen in wie hij werkelijk is.
*In mijn examenjaar was ik zo onzeker en voelde ik zoveel stress, Joyce heeft mij echt door mijn examenjaar heen geloodst en me weer het geloof in mezelf laten voelen. Liefs Suzanne.
*Hadden wij jou maar eerder ontmoet.
Zo blij met de hulp die je Evy geeft. Ze staat nu met veel meer zelfvertrouwen in het leven en heeft weer zin om naar school te gaan. Lieve groet ouders van Evy.
*Onze dochter Jenna wilde heel graag op paardrijles. Op zich is dat wat heel veel meisjes op deze leeftijd wensen. Maar onze dochter heeft autisme en ADHD en dan blijkt het opeens een uitdaging!
Helaas werd zij na een proefrit op een (speciale) manege afgewezen, wat een intens verdriet veroorzaakte en als ouders sta je dan helemaal machteloos. Dus toen zijn wij op zoek gegaan naar een zorgboerderij met paarden. In het begin had ze het daar reuze naar haar zin, maar bij een vervelende ervaring met een paard, wilde zij er niet meer heen.
En toen dacht ik aan Joyce, zij is gek op kinderen en op paarden, de gouden combinatie. Alleen moest zij dit eerst zelf nog ontdekken!
Gelukkig kwam Joyce er na een paar maanden op terug en onze dochter was van harte welkom. Nu zijn we 2 jaar verder en onze dochter is gek op Joyce , ze lachen samen heel wat af. Soms komt Elgur er niet eens aan te pas, want dan gaan ze lekker voetballen of een kaartspel doen. En dat vind ik juist zo leuk aan Joyce. Ze stemt af op het kind en niets is haar te dol!
Een patatje of een ijsje halen om de hoek bij de snackbar en er naar toe op de rug van Elgur. Leuke foto’s of filmpjes opgestuurd krijgen. Die manage en zorgboerderij missen we al lang niet meer, bij Joyce is 100 x leuker en gezelliger!
*Nou, ik heb ADHD en autisme, dat blijkt een probleem. Want van veel maneges mag ik niet komen, omdat ze denken dat ik verstandelijk gehandicapt ben! Dat ben ik niet, anders had ik dit niet kunnen schrijven.
Dus toen naar Zorgboerderij nummer 1. Daar vond ik het erg leuk, ze hadden schildpadden en ik mocht ze garnalen geven. Ze hadden een speeltuin, maar daar mocht je niet vaak in spelen, ik vond het er erg saai.
Zorgboerderij nummer 2 was leuker dan nummer 1, maar hier was het zo: je moest de paarden uit de wei halen. Ik ben nooit bang voor paarden geweest, zelfs daar niet. Ik was bang voor de wei, want de paarden (vooral het paard dik) werd heel erg wild als we langs het kippenhok liepen. Hij was bang voor de kippen. Maar volgens mij is hij gewoon zelf een kip, een bange kip, om precies te zijn. Hij werd ook heel erg wild als we dicht bij de wei kwamen (hij is een paard) en hij stond 2 keer op mijn voet. De volgende dag was mijn voet helemaal donker blauw!
En toen ging ik naar Joyce, bij haar was het super leuk. We gingen sleeën in de winter en in de zomer gingen we naar de snackbar. Ik kreeg patat met een lekkere knakworst. Joyce wou een ijsje, dus we liepen de snackbar in en toen we buitenkwamen, raad is wie er van mijn patat zat te eten? Nou ELGUR!
Toen deed ik voor de grap mayonaise op het patatje smeren en hield de kant waar de mayonaise niet zat bij zijn neus. Hij at totdat hij bij de mayonaise kwam, toen ging hij na elke kauw zijn tong naar buiten en hij tufte dan een klein beetje patat uit! Toen ik en Joyce gingen sleeën kwamen we een zandhoop tegen en daar roetsjten we samen van af. Samen gevat bij Joyce is het SUPER!